Η Σκωληκοειδής απόφυση είναι μια απόφυση του εντέρου μήκους 3 έως 15 εκατ. και βρίσκεται στο σημείο που το λεπτό έντερο ενώνεται με το παχύ έντερο (τυφλό).

Το τοίχωμα της σκωληκοειδούς περιέχει λεμφικό ιστό, ο οποίος στην παιδική ηλικία βοηθάει το ανοσοποιητικό σύστημα (άμυνα του οργανισμού), στην ενήλικη ζωή όμως δεν έχει πιθανόν κανένα λειτουργικό ρόλο.

Για διάφορους λόγους, η σκωληκοειδής απόφυση μπορεί να πάθει φλεγμονή (σκωληκοειδίτιδα) και τότε χρήζει χειρουργικής αφαίρεσης, σκωληκοειδεκτομή.

 

Είναι η φλεγμονή της σκωληκοειδής απόφυσης.

Συνήθως οφείλεται σε απόφραξη του αυλού της σκωληκοειδούς, κυρίως λόγω κοπράνων.

Αυτό οδηγεί σε υπερανάπτυξη μικροβίων μέσα στον αυλό και έτσι δημιουργείται φλεγμονή.

Η σκωληκοειδίτιδα συνήθως αναπτύσσεται ραγδαία σε χρονικό διάστημα 6 έως 12 ωρών.

Τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα είναι κοιλιακό άλγος, που συνήθως αρχίζει περιομφαλικά και καταλήγει στον δεξιό λαγόνιο βόθρο (δεξιά κάτω κοιλία).

Η κοιλιά με το πέρασμα του χρόνου γίνεται σκληρή και επώδυνη και ο ασθενής δεν μπορεί να κινητοποιηθεί, δεν έχει όρεξη, ενώ η όλη κατάσταση μπορεί να συνοδεύεται από εμετό, αδυναμία, ανορεξία.

 

Η σκωληκοειδίτιδα είναι μία οξεία κατάσταση και για το λόγο αυτό η διάγνωση της βασίζεται κυρίως σε κλινικά κριτήρια.

Ο χειρουργός είναι αυτός που με την εξέταση της κοιλιάς και το ιατρικό ιστορικό θα αποφασίσει το είδος της θεραπείας, η οποία τις περισσότερες φορές είναι χειρουργική (σκωληκοειδεκτομή).

Οι αιματολογικές και ακτινολογικές εξετάσεις συνεπικουρούν στην διάγνωση αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να αντικαταστήσουν την κλινική εξέταση.

Κάποιες φορές, η θέση της σκωληκοειδούς (πίσω από το τυφλό - οπισθοτυφλική) έχει ως αποτέλεσμα η σκωληκοειδίτιδα να έχει ήπια συμπτώματα.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, ο ιατρός πρέπει να είναι υποψιασμένος και ο ασθενής πρέπει να παρακολουθείται στενά, ότι δεν θα μας διαφύγει η σωστή διάγνωση.

 

Η σκωληκοειδεκτομή μπορεί να εκτελεσθεί είτε ανοικτά, με μία μικρή τομή στην δεξιά κάτω κοιλία, είτε λαπαροσκοπικά, με 3 συνήθως τομές και τη βοήθεια της κάμερας.

Θεωρείται μία ασφαλής επέμβαση, αν και κάποιες φορές η περιτονίτιδα που συνυπάρχει και οι ανατομικές δυσκολίες την κάνουν πιο σύνθετη. Συνήθως ο ασθενής εξέρχεται την επόμενη ημέρα και σε λίγες μέρες είναι πλήρως ενεργός στις καθημερινές του δραστηριότητες.